2
عضو هیات علمی گروه معارف اسلامی دانشگاه علامه طباطبایی
3
استادیار دانشگاه فرهنگیان
4
مدرس دانشگاه جیرفت
10.22081/scs.2021.72508
چکیده
نظر به جایگاه بینش در تحقق عینی سبک زندگی، اهمیت تصحیح ذهنیت‌های عرفی و شبهه‌دار جهت تثبیت سبک زندگی مطلوب، امری بدیهی است. در این راستا نوشتار پیش رو پژوهش کاربردی به روش گردآوری کتابخانه‌ای از متون اسلامی، تأکیدی بر دیدگاه‌های اندیشمندان مطرح و در بعد تجربی مؤید به دیدگاه صاحب‌نظران روان‌شناسی مثبت است که با استقرای اطلاعات و توصیف و تحلیل محتوای کیفی (مضمونی) به تبیین آیه «قوامیت» با داده‌های قرآنی، روایی و تجربی مبتنی بر روان‌شناسی مثبت، به واکاوی کیفی آن در خانه در راستای آرامش خانواده می‌پردازد. بنابراین مسئله اصلی تحقیق، چگونگی قوامیت مرد در خانواده و رابطه آن با آرامش خانواده است که پس از تبیین مفاهیم، به‌ویژه «قوامیت»، با مؤلفه‌هایی چون روابط بر اساس «مودت، عدالت، حسن خلق، تکریم، صداقت، رفع نیازهای مادی و معنوی و...» توسط مرد، از قرآن و احادیث، مؤید به یافته‌های روان‌شناسی به دست می‌آید و نتیجه آن، مدیریتِ «وظیفه‌مدار، مسئولیت‌پذیر، تکلیف‌گرا و خدمت‌گزار» مرد است؛ تدبیری حکیمانه در سبک زندگی اسلامی با هدف کسب آرامش در بستر خانواده که با نهادینه‌سازی آن، راه درمان ناهنجاری رفتاری احتمالی در این شرایط نیز بازگشت به این بینش و ذهنیت خواهد بود
رستگار, مریم, صدقی الانق, محمد, پیرهادی, علی, & عباسی, یعقوب. (1400). واکاوی رابطه طرح قرآنی قوامیت مرد در خانه با آرامش خانواده با رویکرد روان‌شناسی مثبت. مطالعات فرهنگی اجتماعی حوزه, 5(9), 79-102. doi: 10.22081/scs.2021.72508
MLA
مریم رستگار; محمد صدقی الانق; علی پیرهادی; یعقوب عباسی. "واکاوی رابطه طرح قرآنی قوامیت مرد در خانه با آرامش خانواده با رویکرد روان‌شناسی مثبت". مطالعات فرهنگی اجتماعی حوزه, 5, 9, 1400, 79-102. doi: 10.22081/scs.2021.72508
HARVARD
رستگار, مریم, صدقی الانق, محمد, پیرهادی, علی, عباسی, یعقوب. (1400). 'واکاوی رابطه طرح قرآنی قوامیت مرد در خانه با آرامش خانواده با رویکرد روان‌شناسی مثبت', مطالعات فرهنگی اجتماعی حوزه, 5(9), pp. 79-102. doi: 10.22081/scs.2021.72508
VANCOUVER
رستگار, مریم, صدقی الانق, محمد, پیرهادی, علی, عباسی, یعقوب. واکاوی رابطه طرح قرآنی قوامیت مرد در خانه با آرامش خانواده با رویکرد روان‌شناسی مثبت. مطالعات فرهنگی اجتماعی حوزه, 1400; 5(9): 79-102. doi: 10.22081/scs.2021.72508
)