1
استادیار جامعة‌المصطفی العالمیه و عضو انجمن علمی مطالعات اجتماعی حوزه
2
کارشناسی ارشد مطالعات فرهنگی و ارتباطات دانشگاه باقرالعلوم
10.22081/scs.2019.69605
چکیده
در قلمرو هر علم پرسش‌های اساسی وجود دارد که تفطن به آنها از ضرورت‌‌های فهم نظریه‌‌های آن علم است. نظریه‌‌های اجتماعی با هدف اعطای بینش همه‌جانبه و ارائه تصویری جامع، پدیده‌‌های اجتماعی را در قالب مفاهیم کانونی، صورت‌بندی می‌کنند و به آنها معنا می‌بخشند. آنچه سبب تمایزات مکتبی و گرایش‌‌‌ها و نحله‌های علمی می‌شود، تفاوت در شیوه مواجهه نظریه‌پردازان و فیلسوفان اجتماعی با مسائل و بحران‌‌های پیرامونی و صورت‌بندی‌های مفهومی است. مواجهه علوم اجتماعی با پدیده‌‌های انسانی در سه مرحله تشخیص مسئله، سببشناسی و پاسخ (ارائه راه‌حل) صورت می‌گیرد. شیوه مواجهه در هر سه مرحله را می‌توان با رویکرد انتقادی بررسی کرد؛ چون هر سه مرحله، متأثر از غایت‌‌شناسی و تصویر نظریه‌پردازان از «جامعه خوب» است. در مقاله حاضر با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، مسئله مذکور بررسی، و این نتیجه حاصل شد که اولاً، مبانی شناختی عالمان اجتماعی، به‌ویژه انسانشناسی، در تشخیص مسئله و مشاهده بحران‌‌های اجتماعی تأثیر شگرف دارد؛ ثانیاً مرحله سببشناسی و تشخیص ریشه‌‌های مسائل اجتماعی است که هم به شکل‌گیری مکاتب گوناگون منجر، و هم به ارائه راه‌‌حل‌‌های مختلف و یا حتی عدم ارائه راه‌حل، در صورت طبیعی قلمداد کردن مسئله، منتج می‌گردد.
یوسف زاده, حسن, لطفی مغانجوقی, رضا. (1398). شیوه مواجهه با مسائل اجتماعی. دوفصلنامه علمی پژوهشی مطالعات فرهنگی اجتماعی حوزه, 3(6), 1-27. doi: 10.22081/scs.2019.69605
MLA
حسن یوسف زاده; رضا لطفی مغانجوقی. "شیوه مواجهه با مسائل اجتماعی". دوفصلنامه علمی پژوهشی مطالعات فرهنگی اجتماعی حوزه, 3, 6, 1398, 1-27. doi: 10.22081/scs.2019.69605
HARVARD
یوسف زاده, حسن, لطفی مغانجوقی, رضا. (1398). 'شیوه مواجهه با مسائل اجتماعی', دوفصلنامه علمی پژوهشی مطالعات فرهنگی اجتماعی حوزه, 3(6), pp. 1-27. doi: 10.22081/scs.2019.69605
VANCOUVER
یوسف زاده, حسن, لطفی مغانجوقی, رضا. شیوه مواجهه با مسائل اجتماعی. دوفصلنامه علمی پژوهشی مطالعات فرهنگی اجتماعی حوزه, 1398; 3(6): 1-27. doi: 10.22081/scs.2019.69605
)