1
دانش آموخته دکترای مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی
2
عضو هیئت علمی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی
10.22081/scs.2017.67374
چکیده
شناخت و ارزیابی دقیق و کمی از وضعیت موجود فرهنگ و برآورد میزان تغییر و تحولات آن، از ضرور تهای مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی به شمار می رود که نیازمند الگویی جامع و منطقی از شاخصهای فرهنگی است. نظر به اهمیت الگو در تعیین و طبقه بندی شاخصها و نیز نارسایی های قابل توجه در الگوهای رایج، مقاله حاضر برگرفته از تحقیقی است که در این زمینه به انجام رسیده است. به جهت پیچیدگیهای فرهنگ و نیز بستگی تام موضوع با مبانی نظری، در تحقیق یاد شده، ابتدا مبانی فلسفی، انسان شناختی و جامعه شناختی و همچنین شاخصهای رایج فرهنگی بررسی شده سپس با استفاده از آرای صاحب نظران این حوزه و مبتنی بر روش نظام گرا،الگویی جامع در سه بخش کلی «امور فرهنگی» ، «فعالیتهای فرهنگی» و «مقدورات فرهنگی» برای سه سطح توسعه، کلان و خرد طراحی شده است. به دلیل گستردگی این الگو، در نوشته حاضر، پس از بیان مقدمات و مبانی لازم، تنها به تبیین امور فرهنگی به عنوان اصلی ترین بخش فرهنگ بسنده شده و در این خصوص، مؤلفه های مناسبی برای سطوح توسعه و کلان جامعه و نیز برای سطح خرد جهت سنجش ویژگیهای فرهنگی افراد، خانواده ها و سازمانها طرح شده است. قابل یادآوری است که برای مؤلفه های یاد شده مصادیقی بارز و قابل ارزیابی از شاخصها بیان شده و در پایان نیز با توجه به اقتضائات خاص رسانه ملی، بهره گیری از الگوی مذکور در رسانه بحث شده است.
سلیمی, محمد, صالحی امیری, سیدرضا. (1396). الگویی مطلوب از شاخص های سنجش امور فرهنگی در رسانه ملی. دوفصلنامه علمی پژوهشی مطالعات فرهنگی اجتماعی حوزه, 1(1), 27-62. doi: 10.22081/scs.2017.67374
MLA
محمد سلیمی; سیدرضا صالحی امیری. "الگویی مطلوب از شاخص های سنجش امور فرهنگی در رسانه ملی". دوفصلنامه علمی پژوهشی مطالعات فرهنگی اجتماعی حوزه, 1, 1, 1396, 27-62. doi: 10.22081/scs.2017.67374
HARVARD
سلیمی, محمد, صالحی امیری, سیدرضا. (1396). 'الگویی مطلوب از شاخص های سنجش امور فرهنگی در رسانه ملی', دوفصلنامه علمی پژوهشی مطالعات فرهنگی اجتماعی حوزه, 1(1), pp. 27-62. doi: 10.22081/scs.2017.67374
VANCOUVER
سلیمی, محمد, صالحی امیری, سیدرضا. الگویی مطلوب از شاخص های سنجش امور فرهنگی در رسانه ملی. دوفصلنامه علمی پژوهشی مطالعات فرهنگی اجتماعی حوزه, 1396; 1(1): 27-62. doi: 10.22081/scs.2017.67374