قرآن کریم.
نهجالبلاغه.
ابن میثم (1375). شرح نهجالبلاغه. قم: دفتر نشر الکتاب، ج5.
ادیبی، حسین؛ انصاری، عبدالمعبود (1358). نظریه‌های جامعه‌شناسی. تهرن: جامعه.
اسلامی، شعیب (1394). روش‌‌های اقناع در نهجالبلاغه. قم: دانشکده صداوسیما.
ایمان، محمدتقی؛ نوشادی، محمودرضا (1390). تحلیل محتوای کیفی. پژوهش، 3(2)، ص15-44.
بلادر، علی (1394). بررسی ویژگی‌‌های پیام فرست و پیام دینی از منظر امام علی(ع) با تاکید بر نهجالبلاغه و غررالحکم. پایان‌‌نامه کارشناسی ارشد. قم: دانشکده صداوسیما.
بهادری، حسین (1395). مولفه‌های ارتباطی پیام در نامههای حضرت رسول اکرم(ص). پایان‌‌نامه کارشناسی ارشد. قم: دانشکده صدا وسیما.
پراتکانیس، آنتونی؛ آرنسون، الیوت (1379). عصر تبلیغات. مترجم: کاووس سید امام و محمدصادق عباسی. تهران: سروش.
تقوی، سید مهدی (1395). تدوین اصول مخاطب‌شناسی براساس تحلیل محتوای نامههای امیرالمؤمنین(ع) در نهجالبلاغه. قم: مرکز مدیریت حوزه‌‌های علمیه.
حسومی، ولی‌الله (1393). نگاهی تازه به فن بیان حضرت علی(ع) در نهجالبلاغه. کتاب قیم، شماره 11، ص153-186.
حکیم آرا، محمدعلی (1384). ارتباطات متقاعدگرانه و تبلیغ. تهران: سمت.
حیدری، فرقانی (بی‌‌تا). قرآن در قرآن. تهران: اداره آموزش عقیدتی سیاسی نمایندگی ولی فقیه در سپاه.
فیسک، جان (1388). درآمدی بر مطالعات ارتباطی. ترجمه مهدی غبرایی. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، دفتر مطالعات و توسعه رسانه‌ها.
کاویانی، محمد (1387). روانشناسی و تبلیغات. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
لطفی، فاطمه (1392). بررسی آرایه‌های ادبی (بدیع) در نامههای نهجالبلاغه. قزوین: دانشکده علوم انسانی، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی.
مطهری، مرتضی (1385). سیری در نهجالبلاغه. تهران: انتشارات صدرا.
موسوی، سید صادق (1376). تمام نهجالبلاغه. تهران: مکتب نشر الثقافه الإسلامی.
)