Formulation of Ayatollah Javadi Amoli's Cultural Theory

Document Type : Original Article

Author

Assistant Professor, Al-Mustafa International University, Qom, Iran

10.22081/scs.2024.65919.1214

Abstract

This study seeks to formulate Ayatollah Javadi Amoli's cultural theory based on his new theory of humanity, utilizing an analytical and interrogative method. In his thought, culture is the manifestation of human capacities in both individual and social life. These capacities are embedded in the nature (fitra) of all humans; however, humans differ in how they actualize this nature and are categorized as either "firm" or "ambiguous." The present study asserts that each of these types of humans shapes a different form of culture: "firm" humans create a "firm culture," while "ambiguous" humans produce an "ambiguous culture." The firm culture has two fundamental characteristics: 1. Articulateness, which reflects a focus on reason and monotheism, and 2. Weightiness is realized through a focus on nature and truth. In contrast, the ambiguous culture also has two key features: 1. Vagueness, indicative of a focus on imagination and non-monotheistic (human-centered) values, and 2. Lightness, which is manifested through naturalism and the semblance of truth. These findings can be instrumental for policy-making institutions, such as the Supreme Council of the Cultural Revolution and the Islamic Consultative Assembly, in guiding cultural policies and planning. Additionally, they can be beneficial for organizations such as the Islamic Republic of Iran Broadcasting (IRIB), the Islamic Propagation Organization, mosque affairs, and the Council for Policy-making of Friday Imams, in understanding and promoting firm culture and in referring ambiguous culture to firm culture.

Keywords

References

قرآن کریم.
پارسانیا، حمید (1392). جهان‌های اجتماعی. قم: کتاب فردا.
جوادی آملی، عبدالله (1383). تفسیر سوره هود (جلسه 26). قابل دسترس در:
https://eshia.ir/feqh/archive/text/javadi/tafsir/83/830917
جوادی آملی، عبدالله (1384 الف). حیات حقیقی انسان در قرآن. قم: مرکز نشر اسراء، چاپ دوم.
جوادی آملی، عبدالله (1384 ب). فطرت در قرآن. قم: مرکز نشر اسراء، چاپ سوم.
جوادی آملی، عبدالله (1385 الف). سرچشمه اندیشه. قم: مرکز نشر اسراء، ج2، چاپ پنجم.
جوادی آملی، عبدالله (1388ح). قرآن در قرآن. قم: قم: مرکز نشر اسراء، چاپ هشتم.
جوادی آملی، عبدالله (1388ه‍). اسلام و محیط زیست. قم: مرکز نشر اسراء، چاپ پنجم.
جوادی آملی، عبدالله (1388و). اسلام و روابط بین‌الملل. قم: مرکز نشر اسراء.
جوادی آملی، عبدالله (1389 ج). تفسیر انسان به انسان. قم: مرکز نشر اسراء، چاپ پنجم.
جوادی آملی، عبدالله (1389). تسنیم. قم: مرکز نشر اسراء، ج2، 13.
جوادی آملی، عبدالله (1396). تسنیم. قم: مرکز نشر اسراء، ج38.
جوادی آملی، عبدالله (26/9/1394). سخنرانی در همایش ملی دین و نظریه فرهنگی.
رازی، ابوحاتم (2015م). الزّینه. حققه و قدمه سعیدالغانمی. بیروت-بغداد: لمنشورات الجمل، الجزء الاول.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد (1398). مفردات راغب. ترجمه محمد بندریگی، سید عباس حسینی و حسین عسگرلو. تهران: اسلامی.
صدر، محمدباقر (1381). سنّت‌های تاریخ در قرآن. ترجمه سید جمال‌الدین موسوی. انتشارات تفاهم، چاپ سوم.
مجلسی، محمدباقر (1403ق). بحار الانوار. بیروت: دار احیاء التراث العربی، ج52.
مصطفوی، حسن (1368). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ج1.
واعظی، احمد (1390). درآمدی بر هرمنوتیک. سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، چاپ ششم.
Smith, P. (2008). Cultural Theory: An Introduction. University of New York at Albany, Wiley-Blackwell.
Thompson, M., Grendstad, G. & Selle, C. (1990). Cultural theory as political science. Published By American Political Science Association
Tylor, E.B. (1903). Primitive culture researches into the development of mythology, philosophy, religion, language, art, and custom. London: John Murray, Albemarle Street.
 
 

Files

Share

How to cite

Statistics